Η μεγάλη αποτυχία στο Lower είναι γεγονός …
Το «Καθηγητής Τιμωρός» είναι συνειδητή επιλογή! … σκοπεύει στην διδασκαλία του της υπευθυνότητας.
Η ζωή σου είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων και των επιλογών σου … το ίδιο ισχύει και για το βαθμό σου στο Lower & Proficiency!
«Το Πανεπιστήμιο του Cambridge είναι ΑΔΙΚΟ!» «Ναι, άδικο!» … ήταν οι λέξεις της Πελαγίας, μιας μαθήτριάς μου που θεωρώ και καλή φίλη. Η αντίδραση της Πελαγίας προκλήθηκε, όταν της εξήγησα ότι σ’ ένα μέρος της εξέτασης FCE for Schoos (Use Of English), οι ανορθόγραφες λέξεις θεωρούνται λάθος.
Με τον ίδιο τρόπο αντέδρασαν και σχεδόν όλες οι συμμαθήτριές της, όταν τόλμησα να πω, ότι κατά τη γνώμη μου, η παραπάνω τακτική βαθμολογίας είναι σωστός.
Σταμάτησα να μιλώ …
… Άρχισα να παρατηρώ τις μαθήτριές μου μέσα στην αίθουσα. Ακούγοντας τα σχόλια τους, αντιλήφθηκα ότι ΟΛΕΣ υιοθέτησαν την τακτική του «Ρίχνω το Φταίξιμο στους Άλλους».
Σ’ αυτή την περίπτωση οι “ΑΛΛΟΙ” είναι το Πανεπιστήμιο του Cambridge. Μπορείς αγαπητέ φίλε να φανταστείς την εικόνα.
Επτά ευφυέστατα κορίτσια κουνούσαν απειλητικά το δάκτυλό τους προς τη δική μου πλευρά. Και διαμαρτυρόταν για την αδικία που τους επιβάλει το εξεταστικό σύστημα.
Είναι λάθος να ρίχνουμε το φταίξιμο σε ανθρώπους ή σε περιστάσεις, για τις πράξεις μας και τα συναισθήματά μας.
ΕΜΕΙΣ είμαστε υπεύθυνοι για αυτά!
Κι ακόμη χειρότερα! «Τσάκωσα» τον εαυτό μου να τους λέει ότι «εσείς φταίτε που δε διαβάζετε».
Έριξα το φταίξιμο στα κορίτσια, για να δικαιολογήσω τη δική μου ανεπάρκεια να τις πείσω να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στη μελέτη τους. Έκανα αυτό, για το οποίο «προπονώ» το μυαλό μου εδώ και χρόνια ν’ αποφεύγει.
Δηλαδή το να ρίχνω το φταίξιμο στους άλλους, για τις δικές μου ελλείψεις.
Μια πραγματικά αρρωστημένη συνήθεια.
Γιατί όμως οι περισσότεροι από εμάς γινόμαστε θύματα μιας τέτοιας συμπεριφοράς;
Μήπως πιστεύουμε ότι θα μας αποφέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα; Και ο πιο αφελής ξέρει ότι η απάντηση είναι όχι.
Και μάλιστα τις περισσότερες φορές αυτό που εισπράττουμε είναι η φθορά στις σχέσεις με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας.
Και γιατί είναι τόσο δύσκολο να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε έτσι;
Μήπως επειδή μας βολεύει;
Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, την Πελαγία την βολεύει να πείσει τον εαυτό της ότι η πιθανή αποτυχία της οφείλεται σε μια κάποια ανώτερη δύναμη που ονομάζεται «Πανεπιστήμιο του Cambridge».
Και για μένα είναι τόσο εύκολο το να «νίψω τας χείρας μου» και να πω ότι «εσύ φταις που δε διαβάζεις». Είναι όμως ανεπίτρεπτο, ως καθηγητής, να καθοδηγώ την καλή μου φίλη με τέτοιο τρόπο.
Για μένα τον ιδρυτή της «Προσωπικής Επιτυχίας» υπάρχουν δυο μόνο επιλογές: … ή θα πείσω την Πελαγία να μελετήσει με όλες τις φυσικές και πνευματικές δυνάμεις … … ή θα σταματήσω να την καθοδηγώ και να πληρώνομαι.
Τα 3 βήματα αποτοξίνωσης για να σταματήσω να ρίχνω το
φταίξιμο στου άλλους για την αποτυχία στο Lower
Μπορείς να κάνεις λάθη, που συγχωρούνται … αλλά μόλις αρχίσεις να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους, τότε θεωρείσαι ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ!
Από τη στιγμή που διαπίστωσα ότι πρέπει ν’ αποβάλω αυτή την άσχημη συνήθεια, ξεκίνησα να εφαρμόζω τρία βήματα για να το πετύχω.
Αναγνωρίζω την κακή συνήθεια Ρωτώ τον εαυτό μου, τι φταίει όταν κάτι δεν πάει καλά. Απορρίπτω όλες τις απαντήσεις. Κρατώ ΜΟΝΟ το σημείο που φταίω ΕΓΩ.
Δεν μου φταίνε: Ο καιρός … Οι μαθητές μου … Οι ανταγωνιστές μου … Η εφορία … η κυβέρνηση … ή οποιοσδήποτε άλλος … κι ας φταίνε!
Με την παραπάνω τακτική αποφεύγω ν’ ασκήσω ένα απόλυτα φυσιολογικό μηχανισμό άμυνας. Αποφεύγω την παρορμητική αντίδραση του στυλ «Η Πελαγία φταίει που δε διαβάζει». Και βάζω σ’ εφαρμογή την θετική ανταπόκριση στο πρόβλημα που έχουμε.
Η ανταπόκριση αυτή περιγράφεται ως «Πρέπει να δουλέψω περισσότερο με τη μαθήτριά μου για να τη βοηθήσω να περάσει τις εξετάσεις».
2. Να είμαι όσο πιο τίμιος γίνεται προς τον εαυτό μου. Είναι τόσο εύκολο να ρίξω την ευθύνη στους άλλους για ν’ αποποιηθώ την ευθύνη μου.
Αυτό είναι όμως ένα σημάδι έλλειψης τιμιότητας προς τον εαυτό μου.
Ρώτησα την Πελαγία, τι θα συμβεί αν δεν προσπαθήσει να τελειοποιήσει την ορθογραφία της.“Τι θα συμβεί αν συνεχίσει να ρίχνει να το φταίξιμο στην βαθμολογική πολιτική του Cambridge;”
Η απάντησή της; ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΓΗ.
Η ερώτησή μου την ώθησε να γίνει τίμια με τον εαυτό της και να κάνει αυτό που είναι απαραίτητο για να βελτιωθεί. Το να ψεύδεσαι στον εαυτό σου χειροτερεύει το πρόβλημά σου. Δεν το βελτιώνει.
3. Να δω την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Τι ωραία που θα ήταν η ζωή αν είχα το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν!
Και να μπορούσα να γίνω χωρίς κόπο πανέμορφος, πανέξυπνος, πάμπλουτος, ο πιο δημοφιλής του κόσμου κι αθάνατος! Αυτές οι επιθυμίες δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ! Τελεία και παύλα.
Η πραγματικότητα είναι η αλήθεια. Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Η αντίληψή μας για κάτι δεν ταυτίζεται πάντα με την αλήθεια.
Και παρόλο που η γνώμη μας εξυπηρετεί κι αυτή κάποιο σκοπό, είναι αναγκαίο να αντιληφθούμε την τεράστια διαφορά μεταξύ γνώμης και αλήθειας.
Η τιμιότητα προς τον εαυτό μας, ο αυτοσεβασμός και ο χαρακτήρας μας κτίζονται με βάση την πραγματικότητα. Όχι με βάση την υποκειμενική αντίληψη ή τις γνώμες μας.
Για παράδειγμα, η γνώμη της καλής φίλης Πελαγίας, είναι ότι το σύστημα βαθμολόγησης του Cambridge University είναι άδικο. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι το σύστημα ισχύει.
Και η γνώμη της Πελαγίας δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Η Πελαγία πρέπει ν’ αποδεχθεί την πραγματικότητα για να κινηθεί προς την επίτευξη του στόχου της, που λέγεται πτυχίο LOWER.
Η άρνηση της πραγματικότητας θα την απομακρύνει από το στόχο της. Αν δεν πιει το πικρό ποτήρι που λέγεται αλήθεια, τότε την περιμένει η ΑΠΟΤΥΧΙΑ.
Η μη αποδοχή της πραγματικότητας δεν είναι τίποτε άλλο από ένα βολικό άλλοθι. Και το μόνο που θα πετύχει με αυτό το άλλοθι είναι η καθυστέρηση του ν’ αποδεχτεί την αναπόφευκτη αποτυχία.
Δυο τελευταία λόγια για το ποιος φταίει στην αποτυχία σου στο Lower
Αν έχεις θέσει στόχο για κάτι και θέλεις πραγματικά να το πετύχεις, πρέπει να μάθεις ν’ αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά μεταξύ των προσωπικών σου απόψεων και των αληθινών γεγονότων.
Όταν η αλήθεια είναι σκληρή και δε σε βολεύει, τότε η άρνηση της πραγματικότητας είναι μια τόσο γλυκιά διέξοδος.
Αλλά ΜΗΝ την ακολουθήσεις. Τράβα το δρόμο της πραγματικότητας. Η επιτυχία σου εξαρτάται απ’ αυτό. Να το θυμάσαι πάντα. Καλή επιτυχία!
Γιώργος Δροσουλάκης
Συγγραφέας του Βιβλίου “Τα 14 Λάθη των Αποτυχόντων Lower